Zachtjes tikt de regen op de caravan...

Het regent hier! Al de hele week en we beginnen er deze week ook gewoon weer mee. De mensen hier snappen er ook niks van, het zou nu in December toch onderhand wel bloedjeheet en droog moeten gaan worden. Vandaar deze week niet heel veel nieuws…

De ‘herstelweek’ van vorige week heeft er behoorlijk ingehakt. Zondag rust gehad, maar blijkbaar niet (genoeg) hersteld, want ik voelde me maandag best beroerd. De zwemtraining ging echt slecht, mijn lijf deed pijn en ik haalde de tijden niet. Ben ’s middags gaan slapen, maar bij de boardtraining voelde ik me nog steeds moe en niet helemaal lekker. Er lagen twee boeien uit op zee, ongeveer 700 meter uit elkaar en ter hoogte van de boeien stonden palen op het strand. We moesten starten, op 80% rond de boeien en terug naar het strand. Daar het board neerleggen en 700m naar de paal op het ‘startpunt’ joggen. Vervolgens zo hard als je kon terug rennen naar de boards, board pakken en zo hard als je kon uit naar de eerste boei. Die ronden en rustig terug in. En vanaf hier dan weer starten en de hele set de andere kant op. Dit hebben we zes keer gedaan. Veel op de knieën zitten in combinatie met het rennen en vermoeidheid maakte het zwaar.
Tiarnee had op school een award gewonnen, dus de familie was naar school om deze op te halen. Ik geloof dat het een sportaward was, omdat ze met rennen een paar keer is mee geweest naar State titles en daar goed gepresteerd heeft.

Dinsdagmorgen heb ik daarom de looptraining overgeslagen en lekker uitgeslapen tot kwart over zes;). Anneloes heeft 36x100 moeten lopen, starten per minuut. De eerste 50 meter op 70%, de tweede 50 meter op 90%. De rest van de dag hebben we eigenlijk niks gedaan, gelezen, gecomputerd, was gedraaid:P. De skitraining was wel fijn, alleen had ik last van super harde onderarmen, waardoor ik niet goed kracht kon zetten. Er lag een boei halverwege de haaiennetten (op ongeveer 500m.). We moesten tien keer rond deze boei, met start uit op 90% en rustig op de runners terug.

De woensdagmorgen zwemtraining ging oké. De starttijden waren te doen en de afstanden waren niet lang:). En het was helemaal niet druk, dus dat was wel lekker. Ze zwemmen hier veel met zwemvliezen, en ik ben geen vliezenzwemmer, maar hier lig ik dan ineens bijna vooraan in m’n baan! Met ‘gewone’ benen kan ik ze niet bijhouden, met zwemvliezen zijn ze ineens niet vooruit te branden. Zo gek! Wij beginnen eigenlijk altijd het inzwemmen met borstcrawl, hier willen ze ook vaker beginnen met zwemvliezen, of borstcrawl armen. Deze morgen begonnen we dan ook met inzwemmen: 1000 meter met zwemvliezen, 50 bijleggen, 100 borstcrawl, 50 rugcrawl afwisselen. Gevolgd door:
8x200m armen met paddels / borstcrawl hele slag afwisselen per 3.10
20x50m wisselslag per 1.00
Met vliezen:
12x100m benen / wisselslag afwisselen per 1.45
200 borstcrawl op tijd
200 borstcrawl / rugcrawl afwisselen
Ik hou niet zo van die ‘op tijd’ afstanden aan het einde van de training. De trainer klokt ook nog iedereen, dus je ontkomt niet aan het horen van je tijd!
Deze dag regende het echt hard, dat is niet erg tijdens de training, maar wel als je op je fietsje naar de training moet! Heb m’n bikini aangedaan met m’n jas erover en ben zo maar gefietst. Als het hier regent is het nog steeds wel warm, en zo wordt er zo min mogelijk nat;) Ik had training op het kanaal. We moesten 10x400m, 200m op 70% op de knieën op techniek. Daar op de knieën de boei ronden en op 90% de 200m terug. Ongeveer 2-3 minuten rust na de 400m. Terry was er weer en heeft me goed geholpen met m’n techniek. Ik moet m’n rug, schouders en benen allemaal hol maken, uitstrekken enz. Zit mezelf in uiterste standen te buigen met het gevoel van ‘ik kan echt niet verder’ vindt Terry het ‘al stukken beter’, maar nog niet perfect dus!! Jasses!;) Blijven oefenen!
Anneloes had looptraining, maar omdat het regende zijn ze binnen core stability oefeningen gaan doen. Ze heeft er nog dagen van kunnen nagenieten in ‘r buik:P.
Brianna had ook een award gewonnen op school, dus de hele familie kon vanavond weer naar school om te gaan kijken. Brianna had de op één na hoogste award gewonnen voor slimheid, daar komt het op neer, haha. Het heette een ….academic award. Erg goed dus!

De looptraining van donderdagmorgen was dezelfde training als vorige week donderdag. Vijf keer ‘Pacific Terrace’ op. Ik heb er foto’s van gemaakt. Deze heuvel moesten we elke keer tot halverwege op om naar huis te fietsen, met lopen moeten we ‘m helemaal op. Mijn kuiten waren weer hard, mijn rechtervoet sliep ervan op de terugweg. Van Steven moest ik me laten masseren, omdat het anders een keer fout zou gaan. Heb Amanda daarom gevraagd of zij wist waar ik naartoe kon gaan, en ze heeft me naar een man verwezen waar zij ook altijd naartoe ging in de voorbereiding op de Coolangatta. Hij schijnt heel goed te zijn, maar niet pijnloos. Aj!
Dit weekend zijn Branche Titles en een Maroochydore delegatie is ervoor uitgekozen. Ze moeten een surfwedstrijd maar ook een zwembadwedstrijd doen. Dus hadden ze ons gevraagd om ze de line throw, 4x50m hindernis en 4x50m torpedo-estafette uit te leggen en met ze te oefenen. Kwamen we bij het zwembad, bleken we daar een half uur voor te hebben! Normaal trek je daar een paar uur voor uit! Een spoedcursus lifesavingtechnieken dus. Wel erg leuk om te doen en ze waren heel dankbaar dat we ze hadden geholpen.
De skitraining was m’n ergste tot nu toe. We moesten uitpaddelen bij de club en naar de riviermond varen, daar zou de training plaatsvinden. Clint zei uitdrukkelijk dat we onze ski niet mochten kwijtraken. Wat de reden daarvan was weet ik eigenlijk niet precies, maar hij was heel stellig. Anneloes vroeg ‘m wat als ze ‘m wel kwijtraakte, want dat gebeurt gewoon. Antwoordde hij: je bent toch een zwemmer, dan kun je toch zwemmen! Anneloes kwam niet door de branding. En ik weet niet hoe ik de eerste keer in de riviermond ben gekomen op mijn ski, want alle keren daarna heb ik onder of zonder m’n ski gezeten. We moesten vanuit de riviermond één uur lang uit de zee in paddelen, rond een boei en terug in de riviermond. Het uitpaddelen gaat wel, ik moet goed kijken waar ik het beste door de golven kan varen en op sommige momenten hopen dat ik blijf zitten. Maar de terugweg was steeds echt dramatisch! Ik heb ondersteboven op golven gezeten, zonder lucht te krijgen. Op m’n rug op een golf gelegen, hangend aan m’n ski en paddel. Mijn hand heeft op de een of andere manier een paar keer beklemd gezeten, waardoor de buitenkant blauw zag, stijf was en een wondje had. Ik denk dat ik voorzichtiger paddelde om m’n ski maar niet kwijt te raken, maar ik zou er juist vol voor moeten gaan omdat de golven mij anders meenemen, zoals gebeurde. Ik wilde gewoon niet meer, was kapot, had pijn en het golven terug in pakken lukte gewoon niet. Kwam ik bij Clint die m’n ski had gevangen nadat ik ‘m toch niet had kunnen houden. Vertelde ik ‘m helemaal kapot dat ik het echt niet kon. Moest ‘ie lachen, zette me terug in m’n ski en hop, daar ging ik weer, op naar de golven. Hij heeft niet zo’n boodschap aan kwalen en persoonlijke dingen. ‘Waar je niet dood aan gaat, wordt je sterker van’…zo ongeveer.

Vrijdagmorgen gaan we altijd zelf zwemmen. Ik heb ook hier weer uitgeslapen om wat rust te krijgen. Anneloes is wel gegaan en heeft uiteindelijk in de squad mee mogen zwemmen. Misschien is het voor haar mogelijk om toch ook in de vrijdagmorgen squad te kunnen, de trainer zou dit gaan vragen. Amanda, Brianna en Tiarnee zijn vertrokken voor de Branche Titles, Dale was al sinds woensdag weg voor zijn werk, dus we hadden het huis twee dagen voor ons alleen. We hebben boodschappen gedaan en ik ben naar de masseur geweest. Ik was op het ergste voorbereid, dus het viel hartstikke mee. Hij was inderdaad niet pijnloos, maar het was wel goed.
Bij de boardtraining ’s avonds moesten we starten op 100% inclusief tien slagen. Vervolgens op een flink tempo de branding doorkomen, na de branding mochten we op 70% door naar de haaiennetten. Vanaf de haaiennetten op 90% terug naar het strand inclusief finish. Het waren lastige golven, een smashgolf in het midden en een beetje van alle kanten, maar het was wel nog te doen. ’s Avonds zelf nacho’s gemaakt, blijven zo lekker.

Zaterdagmorgen om kwart voor zeven Bronzetraining. Volgende week zaterdag is ons examen en we hadden nog een hoop te behandelen. We zijn naar Mooloolaba gegaan voor het praktische deel, omdat Maroochydore te rommelig was. Daarna alles wat we nog niet aan theorie behandeld hadden gedaan en alles wat belangrijk is herhaald. Uiteindelijk was het drie uur ’s middags, en zouden we klaar zijn. Ik vroeg me ineens af of we de defibrillator dan niet hoefden te kennen. Oeps, vergeten! Dat nog even snel uitgelegd hoe dat ding werkt, waren we om vier uur eindelijk klaar. Deze week nog even oefenen voor ons examen van volgende week, spannend!
De hele familie kwam vandaag terug, de Sunshine Coast heeft op één onderdeel na alles gewonnen in het zwembad. En Brianna gooide meteen raak met line throw. Ze was helemaal blij! De wedstrijden op zee zijn gecancelled na een aantal onderdelen, omdat de zee zo wild was. De omstandigheden veranderden letterlijk binnen een paar minuten, de boeien bleven niet op hun plaats liggen, sporters kregen het niet klaar om het parcours af te leggen, chaos!

Zondag uitgeslapen, de hele familie ging naar de surfclub voor nippertraining of patrol. Het regende nog steeds en wij zouden vandaag gaan verhuizen naar de caravan. Dat zou eigenlijk al woensdag gebeurd zijn, maar omdat het zo regende zag Amanda het ook nog niet zo zitten en heeft ze het opgeschoven. Alles inpakken dus en de caravan is echt leuk! Hij is van Dale’s ouders en staat vijf caravans van de familie Massie vandaan. We hebben ieder een eigen bed, en een vaste zithoek in de caravan. De buitentent loopt helemaal van de ene korte kant van de caravan tot de andere korte kant van de caravan. Je kunt dus helemaal overdekt zitten! En ik heb vannacht lekker geslapen! Een bed voor mezelf en de regen op het dak van de caravan, heerlijk! Als het goed is zitten we hier ongeveer twee weken, wat we daarna gaan doen weten we nog niet zeker. Er is een gezin van de surfclub die voor een maand naar Nieuw-Zeeland gaan, en zij zochten misschien iemand die op het huis kon passen. Anders gaan we naar Alan Vidler, waar we de twee kamers kunnen huren. Keuze genoeg, we moeten maar zien!

Vandaag is het Tiarnee’s verjaardag. Die heeft ze al het hele jaar op haar kalender afgeteld, en het is eindelijk zover. Na de zwemtraining waren ze toevallig bij hun caravan, waar het overigens aan alle kanten lekt, en hebben we onze kaart en het cadeautje kunnen geven. Ze vond het erg leuk, gelukkig!
De zwemtraining ging wel, voelde me redelijk fit dus dat scheelt al een hoop om de starttijden te halen. Alleen bij de hoofdset had ik wat moeite om de tijden te halen, maar daarna mochten we weer met vliezen, dus dan ben ik ineens goed! Aan het einde 2x100 benen en 2x100 borstcrawl op tijd, met vliezen. Blijft niet fijn.

Ik ben steeds vergeten te vertellen, hier wordt de trainer na elke training bedankt, door elke sporter! Na de training hoor je iedereen ‘thanks Shorty’ of ‘thanks Collin’ etc. Voor ons lijkt dat zo overdreven om dat na elke training te doen. En thuis zijn wij ook dankbaar dat de trainers er zijn, alleen we zeggen het eigenlijk nooit. Dus misschien moeten we dat maar invoeren, het bedanken van de trainers! Goed plan, trainers?

Ik heb nog een paar foto’s gemaakt en ik zal ze uploaden. Het zijn er niet heel veel, maar het is ook geen goed foto-maak-weer. En de afwas die op de foto’s in de caravan te zien is…ze wassen hier af en laten het daarna vanzelf opdrogen op het aanrecht, die gewoonte willen wij niet doorbreken door te gaan staan afdrogen;)
Hier nog eens de link: http://picasaweb.google.com/mariankapeeters/Australie#

Okay, ik hoop dat Sinterklaas jullie allemaal iets leuks gebracht heeft, hij heeft ons in ieder geval overgeslagen, ondanks onze braafheid. Hopelijk komt de Kerstman bij ons op bezoek. Hou ons op de hoogte van wat daar gebeurd!

Veel liefs x